شیرینی های سنتی و فرآورده های سلامت جزو میراث ناملموس کشورمان هستند که نه تنها باید قدر آنها را بدانیم و از آنها استفاده کنیم بلکه باید در راستای ترویج و بهره برداری بیشتر از آنها هم تلاش کنیم.
در نمایشگاههای بین المللی صنایع غذایی، وقتی یه پاویون ایران سر می زنیم، کمتر غرفه ای از تولیدکنندگان شیرینی سنتی دیده می شود.
درحالیکه کشورهای دیگر اینگونه نیستند آنها برای محصولات خاص و منحصر به فردشان بسیار برنامه های معرفی و تبلیغی دارند.
بطور مثال یکبار در نمایشگاه بین المللی محصولات غذایی گوانگجو چین دیدم که غرفه ای بزرگ از کشور لتونی (کشوری است در شمال اروپا که کشور میانی در بین کشورهای روسیه، استونی، لیتوانی و بلاروس می باشد) تنها برای معرفی محصولاتی مثل لواشک و سس یک نوع میوه خاصشان شبیه آلوچه جنگلی ایران، حضور داشتند!!!!
با دیدن این غرفه من و همراهان بسیار تعجب کردیم چرا که چندین نفر در آن غرفه با شور و انرژی فراوان مشغول بودند، البته وقتی از آنها پرسیدیم که از کدام کشور آمدند، گفتند: "شک داریم کشور ما را بشناسید اما این میوه بومی منطقه ما هست و طعم بسیار لذیذی دارد" و از ما خواستند که حتماً طعم محصولاشان را تست کنیم تا عاشق آن شویم.
ما در ایران آنقدر طعمهای بهتری از انواع آلوها، انار، زرشک، زغال اخته و ... داریم که محصول آنها نظرمان را نگرفت اما حضور آنها و نحوه فعالیتشان بسیار جالب بود و به این نکته رسیدیم که :
"خیلی بیشتر باید قدر داشته هایمان را بدانیم"
ما در ایران با این همه تنوع آب و هوا، پوشش گیاهی و محصولات کشاورزی که همگی از ارزش غذایی بالا برخوردارند و طی سالیان شناسایی شده و به بهترین نحو فرآوری شده اند، می بایست خیلی بیشتر از این میراث ناملموسی که در اختیار داریم استفاده کنیم و سعی کنیم آنرا نسل به نسل منتقل کرده و به جهانیان هم معرفی کنیم چراکه سرمایه ها با بهره برداری رشد می کنند و شکوفا می شوند.
